قطره باران چمدان های خود را بست و از کشور ابرها راهی زمین شد.راه دور و درازی بود... از ان بالا زمین زیبا ، دریا ابی و جنگل ها سبز تر بودند. مرغان دریایی همسفران قطره باران بودند و هر از چند گاهی برای او می خواندند.

عصر ان روز قطره باران خسته از راه روی برگ گلی که یکی از مهمانخانه های زیبای سر راه بود فرود امد.

صاحب مهمانخانه که پروانه ای زیبا بال بود برای او چای داغ اورد.

قطره باران بعد از شام روزنامه های روز را مطالعه کرد. در روزنامه ها نوشته بود فردا هوا افتابی است. قطره باران لبخندی زد و در بستر برگ گلش به خواب رفت.

سحر با صدای بال پروانه از خواب بیدار شد.صبحانه خورد، چمدانش را برداشت ، از پروانه خداحافظی کرد ، نرم و اهسته از روی برگ گل لغزید و به سفر ادامه داد. دیگر تا زمین راه زیادی نمانده بود.

قطره باران به زمین رسید. زمین منتظرش بود ، اغوش خود را گشود و او را در خود کشید. زمین خیلی خوشحال بودو سبزه ها سبزتر شدند. قورباغه ها اواز خوش همیشگی را سر دادند.

صبح زود افتاب امد . همه جا روشن و گرم شد. بخاری از زمین برخاست و راهی اسمان شد . بخار روح قطره باران بود و مقصد ، کشور ابرها، همانجایی که قطره باران از انجا امده بود...

تنها